قاپیدن صدقه توسط خدا!

این هفته در جلسه هیات خانوادگــی، میزبان هیات اعلام کـــرد که سه بچه یتیـــم رو تحــت پوشش قرار دادن.
همـــه مقداری کمــک کـــردن و پاکـــتی که گردانده شد (در جمع مختصر ده دوازده نفره) رو پـــر کردن به سهــم خودشــون.
امشــب که این روایت رو میخونــدم، احســـاس خوبــی نسبــت به اون شـــب پیدا کــردم:
(میزان الحکمه 10498) قال الصادق: ان الله یقول ما من شی الا و قد وکلت من یقبضه غیر الا الصدقه فانی اتلقفها بیدی تلقفا
حضرت فرمودند: خداوند می گوید چیزی نیست مگر این که کســی (ملکی) را مامور دریافــت آن کردم، مگر صـــدقه که خودم آن را با دست خودم می قاپـــم!
(تلقــف در عربی به قاپیدن بدون درنگ میگویند)

قرض دادن من و بابام!

یه نــفر میگفت بچه که بودم پدرم برام چندتا بستــه پفک مــی خریــد. بهم مــی داد که بفــروشم
شب ها که برمیگشـــتم، هر چی مونــده بود ازم می خـــرید
بعد همـــون رو بهــم هدیه می داد کــه بخــــورم
قــــرض خـــدا هم همینـــطوره!
یاد این حدیــث قدســی افتـــادم:
ای فـــرزند آدم! مالـــت را وسعــت دادم، سپــس همان را از تو استقراض کــردم امــا تو کار خیری نکــردی و قرض ندادی
عَن بعضِ الائمّة علیه السلام قالَ: اِنَّ اللّهَ تَبارَکَ و تَعالى یَقولُ: اِبْنَ آدَمَ! تَطَوَّلْتُ عَلَیْکَ بِثَلاثَةٍ: سَـتَـرْتُ عَـلیکَ ما لَوْ یَـعْلَمُ بِـهِ اَهْـلُـکَ مـا وارَوْکَ وَ اَوْسَعْتُ عَلیکَ فَاسْتَقْرَضْتُ مِنکَ فَلَمْ تُقَدِّمْ خَیرا، وَ جَعَلْتُ لَکَ النَّظْرَةَ عِنْدَ مَوْتِـکَ فى ثُـلْثِـکَ فَلَمْ تُـقَـدِّمْ خَـیْرا. [وسائل الشیعه، ج 13، ص 356.]